Artykuł omawia utwory polityczne XVII-XVIII w. będące trawestacjami tekstów religijnych, przede wszystkim Modlitwy Pańskiej. Wbrew dotychczasowym odczytaniom, sytuującym tego rodzaju twórczość na karnawałowych peryferiach ówczesnego piśmiennictwa obywatelskiego i politycznego, wskazuje na ich ścisły związek z kluczowymi aspektami ówczesnego myślenia o ustroju politycznym Rzeczypospolitej, przede wszystkim z prowidencjalizmem. Wykorzystanie aparatury pojęciowej psychoanalizy pozwoliło jednocześnie zinterpretować owe trawestacje jako wyraz nieuświadomionej pokusy wyzwolenia się spod władzy fantazmatycznego Ojca: zsakralizowanego autorytetu ustanawiającego polityczny porządek Rzeczypospolitej.
Pokusy czasu oblężenia. O parodiach literatury religijnej w staropolskim piśmiennictwie politycznym
Numer:
2015 / 1