W XX wieku biomedycyna straciła swoje dotychczasowe znaczenie: sztuka i humanitarność praktyki medycznej zostały wyparte na skutek szybkich postępów w dziedzinie nauki i narodzin nowych technologii. Doprowadziło to do powstania humanistyki medycznej, dziedziny stworzonej w celu ukazania wartości oraz znaczenia sztuki i nauk humanistycznych w działaniach na rzecz zwiększenia humanitarności medycyny i opieki zdrowotnej. Celem artykułu jest polemika z dwoma dogmatami narracyjnymi istniejącymi w humanistyce medycznej i szerzej pojętej medycynie. Pierwszy z nich zakłada narracyjny charakter ludzkiej tożsamości, drugi, pochodny, upatruje w narracji najdoskonalszej i najzdrowszej odpowiedzi na chorobę.
Słowa kluczowe: humanistyka medyczna, narracyjność, narracja w medycynie, tożsamość narracyjna, ucieleśnione doświadczenie siebie