Artykuły: Anne Line Dalsgård

Dalsgård poddaje refleksji momenty przedtekstowego doświadczenia w badaniach terenowych, porównując je z filozoficznym pojęciem epoché i omawiając kwestie metodologiczne na poziomie teoretycznym. Proponuje też sposób pracy nad tymi aspektami badań terenowych z samymi badaczami i studentami antropologii jako część przygotowania do pracy w terenie. Dalsgård twierdzi, że do uświadomienia sobie danych przedtekstowych antropologowi potrzebne jest najpierw uzyskane w bezpośrednim doświadczeniu zrozumienie, co to znaczy “być ciałem”. Antropolożka w terenie, podobnie jak aktorka, używa własnego ciała jako podstawowego narzędzia pracy; jednak w odróżnieniu od aktorki, antropolożka nieczęsto ma za sobą trening dający świadomość ciała. Odwołując się do Melreau-Ponty’ego oraz współczesnych fenomenologów (Zahavi, Despraz), a także antropologów takich, jak Michael Jackson i Robert Desjarlais, Dalsgård formułuje wywód współbrzmiący z najnowszą literaturą dotyczącą kreatywności i procesów projektowych. Równocześnie opiera się na własnych doświadczeniach gry w teatrze oraz badań terenowych w północno-wschodniej Brazylii.