Artykuły: Dieter De Bruyn

W artykule omawiane są dwie formy refleksji nad zależnością sztuk na podstawie literackiej i graficznej twórczości Brunona Schulza (1892-1942). Autorzy twierdzą, że po pierwsze, wczesna teka z rysunkami, Xięga bałwochwalcza, odsłania charakterystyczne cechy „narracji wizualnej” z powodu ułożenia obrazów w kolejności narracyjnej książki. Z kolei dwa zbiory opowiadań Schulza, Sklepy cynamonowe i Sanatorium pod klepsydrą, traktują jako odwrotną strategię zależności między sztukami (mianowicie, inwazji tego, co wizualne w dziedzinę słowa). Z ich analizy wynika, że dla Schulza wszystkie granice, bez względu na rodzaj sztuki, są rzeczywiście płynne, a zatem sztuczne, tak jak każde dzieło sztuki (werbalne albo wizualne) wydaje się być niczym innym, tylko jednakowo ułomnym przejawem tej samej rzeczywistości „splatających się kodów”.