Recenzja-omówienie książki Piotra Pazińskiego Atrapy stworzenia podąża za pytaniami, które stawia sobie sam autor – włącznie z kluczowym: o status lalki (i pokrewnych antropomorficznych tworów). By się z nim uporać i sproblematyzować go wedle własnych intuicji, wprowadza Paziński do gry pojęcie atrapy/ „atrapowatości”. Używał go już zresztą w poprzedniej książce eseistycznej, do której odwołuje się recenzja – w Rzeczywistości poprzecieranej. Atrapy w ujęciu Pazińskiego pozwalają nazwać fenomen/ zjawisko, którego same są nośnikiem: to, co imituje istnienie, zdaje się istnieć bardziej dojmująco niż to, co istnieje pełnoprawnie. Atrapy są zarazem materialną metaforą kruchości tego, co nazywamy świadomością
Słowa kluczowe: atrapy, lalki, manekiny, imitacja, materia