Antropocen i globalne ocieplenie stanowią wyzwanie dla literatury. Jak o nich pisać? I czy w ogóle możliwe jest oddanie sposobu, w jaki oddziałują na naszą percepcję i emocje? Autor stawia tezę, że najlepiej radzi sobie z nimi fantastyka, i to taka, która na pozór nie jest „o” zmianie klimatu.
Tekst stanowi rekonstrukcję kategorii „roślinnej seksualności”, pojawiającej się w Kapitalizmie i schizofrenii Deleuze’a i Guattariego. Wcześniej umieszczana w kontekście proponowanej przez obu teoretyków alternatywy dla edypalnej organizacji pragnienia i podmiotowości, wraz ze zwrotem ku roślinom w humanistyce nabiera nowego znaczenia i każe postawić pytania o definicję natury oraz rolę ludzkiej i nie-ludzkiej sprawczości w antropocenie. Odczytania motywów pragnienia skierowanego ku roślinom czy też przemian w roślinę w twórczości Han Kang, Ursuli K. Le Guin i Jeffa VanderMeera umożliwiają ukazanie zarówno kryteriów pozwalających mówić o roślinnej seksualności, jak i jej konsekwencji dla pojęcia człowieczeństwa.
Słowa kluczowe: Deleuze, Guattari, stawanie-się-rośliną, Han Kang, Ursula K. Le Guin, Jeff VanderMeer