Artykuł stanowi próbę analizy homoseksualnych relacji barterowych w kompleksie obozowym Auschwitz-Birkenau-Monowitz. W polskiej pamięci zbiorowej pipel – służący więźniów funkcyjnych – funkcjonuje jako ofiara gwałtów w obozach, których sprawcami mieli być więźniowie homoseksualni. Przez lata błędnie łączono zjawisko relacji homoseksualnych w obozie (wszystkie kategorie więźniów) z osobną grupą skazanych na mocy paragrafu 175 StGB (podejrzenie o relacje homoseksualne). Z tego powodu mężczyzn, którzy trafili do obozu Auschwitz za tak zwany „sprzeczny z naturą nierząd” po pierwsze kryminalizowano, po drugie – usuwano z grona ofiar i uznawano za współsprawców. Ofiary przemocy seksualnej również pozostały anonimowe. Autorka stara się pokazać na jakieś zasadzie działają powojenne fantazmaty dotyczące przemocy seksualnej w stosunku do mężczyzn. Korzysta z nielicznych relacji ofiar, świadectw współwięźniów i źródeł literackich, które dotychczas nie były tłumaczone na język polski (Kacetnik).
Słowa kluczowe: pipel, obóz koncentracyjny, homoseksualista, paragraf 175 StGB, przemoc seksualna