Artykuły: Karina Gaibulina

W niniejszym tekście został poruszony problem stopniowego kreowania obrazu polskiego zesłańca Adolfa Januszkiewicza jako pioniera i odkrywcy środkowoazjatyckiej terra incognita. W celu prześledzenia przebiegu transformacji prywatnej korespondencji i dziennika z podróży do tekstu eksploratorsko-podróżniczego wykorzystano teorię praktyk piśmiennych, a także szczegółowo przeanalizowano kolejne etapy prac redaktorskich. W ten sposób pokazano jak przejście od jednego gatunku pisarskiego do drugiego (diariusz, epistolografia, druk) bezpośrednio wpływało na treść przekazu. Artykuł stanowi próbę wydobycia pierwotnych funkcji czy roli badanego tekstu w życiu piszącej go jednostki oraz jego dialogowych i intertekstualnych zależności.
Słowa kluczowe: Azja Środkowa, Adolf Januszkiewicz, praktyki piśmienne, pionier, diarystyka, praca redaktorska