Artykuł jest propozycją włączenia w dyskurs humanistyczny afirmatywnej teorii dotyku. Wyrasta ona z analizy ustaleń Arystotelesa dotyczących zmysłu dotyku oraz koncepcji ekonomii generalnej Bataille’a. Według Arystotelesa istota posiadająca dotyk jest jednocześnie nośnikiem pożądania, a zbyt silne dążenie do jego spełnienia może prowadzić do zatraty i śmierci. Bataille natomiast wskazuje, że przepływ energii jest nieskończony i wszelkie akty pozbawione utylitarystycznej wartości umożliwiają przywrócenie człowiekowi jego suwerenności. Afirmatywna teoria dotyku skupia się głównie na haptycznych działaniach, które podważają zdroworozsądkowe użytkowanie materii ciała i prowadzą do metamorfozy korporealnego podmiotu.
Słowa klucze: afirmatywna teoria dotyku, przeżycie, energia, przyjemność, porowate o/twory