Artykuły: Krystyna Koziołek

Tekst stanowi interpretację opowiadania Wacława Berenta Nauczyciel jako literackiego studium psychozy. Berent opisuje nierozerwalny splot choroby bohatera i patologii systemu edukacyjnego, który odpowiada za eskalację wzajemnej przemocy nauczyciela i jego uczniów. Szkoła staje się dla bohatera katalizatorem sadystycznych pragnień, rozwijających się w sytuacjach, kiedy nie chodzi o nauczanie, ale o zajęcie jak najkorzystniejszego miejsca w strukturze władzy i ekonomii. Tak powstaje przedmiot szkolny, czyli wiedza nieobecna w postaci aktu myślenia z innym. Pustkę po wiedzy wypełnia wtedy przemoc.

Autorka przechodzi od krytyki utopii neutralnego nauczyciela do postulatu uwolnienia lektury w dydaktyce szkolnej