Artykuł jest wstępną lekturą nieopracowanego dotąd Pamiętnika Henryka Grynberga. Autor – podejmując zarówno refleksję genologiczną, jak i lekturę inspirowaną antropologią literatury, w tym osiągnięciami krytyki genetycznej – próbuje nakreślić ramy czterotomowego dziennika. Rozważa znaczenie jego tytułu, odtwarza jego wielopłaszczyznową zawartość, analizuje też funkcje, jakie pełni diariusz. Autor skupia się w szczególności na opisaniu dwóch postaw diarysty: świadectwa i wyznania, próbując dowieść, że Pamiętnik Grynberga wpisuje się w tradycję żydowskiego piśmiennictwa, zwłaszcza drugowojennego.
Słowa klucze: dzienniki, diarystyka, Henryk Grynberg, krytyka genetyczna, antropologia literatury, Zagłada, II wojna światowa