Artykuły: Magdalena Nowicka

Artykuł dotyczy fenomenu konstruowania żydowskości pisarzy i twórców w dyskursie publicznym. Żydowskość, rozumiana jako rezultat strategii komunikacyjnych, staje się pozycją dyskursywną, z której autor zabiera głos lub przez pryzmat której jego słowa są interpretowane. Ramą analizy jest koncepcja wygnańczego intelektualisty E.W. Saida odsyłająca do publicznej roli intelektualisty, świadomego swojej obcości wobec publiki, do której się zwraca. Omawiane strategie nabierają szczególnego znaczenia w sporach publicznych o tzw. trudną przeszłość, a więc wywoływanych przez teksty i wypowiedzi, które kwestionują dominujący obraz przeszłości i historycznych postaw przedstawicieli własnej grupy narodowościowej. Analiza tychże sporów obejmuje przypadki francuskich i polskich debat wokół żydowskich autorów i ich dzieł.