Artykuł ma na celu rozważenie genologicznych aspektów Rozmów chrystyjańskich (Kraków 1575), najważniejszego dzieła w dorobku Marcina Czechowica, wieloletniego przywódcy małopolskiego zboru unitariańskiego. Dotychczas Rozmowy klasyfikowano zwykle jako katechizm, przeoczając fakt, że posiadają wiele cech właściwych dialogowi doktrynalnemu. Na genologiczne związki Rozmów chrystyjańskich z dialogiem wskazują przede wszystkim: 1) tematyka wyznaniowa, zaprezentowana w sposób polemiczny i apologetyczny; 2) literackie odwzorowanie fikcyjnej rozmowy dwóch postaci, Nauczyciela i Ucznia, czemu towarzyszy zarys elementów świata przedstawionego; 3) charakterystyczna dla dialogu dyskursywność, brak zdarzeniowości oraz nacisk położony na argumentację, przy czym wykorzystana w tekście metoda dowodzenia koresponduje z ówczesnymi sposobami prowadzenia dysput (ars disputandi).
Słowa kluczowe: Rozmowy chrystyjańskie, Marcin Czechowic, dialog doktrynalny, katechizm, genologia, wczesna nowożytność