Artykuły: Mariusz Pisarski

Artykuł jest próbą klasyfikacji, analizy i wstępnej oceny literackich praktyk open source, możliwych dzięki kodowej warstwie poezji i prozy cyfrowej, która – jeśli ją udostępnić – sprzyja przeróbkom i otwiera kulturę literacką w dobie cyfrowej na współzawodnictwo, podnoszenie kompetencji autorskich i twórczość kolaboratywną. Przedmiotem refleksji są utwory e-literackie „rdzennie cyfrowe”. Otwarcie kodu komputerowego i zachęta do tworzenia własnych dzieł w obrębie tak ustanowionych ram, nie zawsze wywoła zamierzoną przez twórcę kodu reakcję. W artykule porównane zostają trzy próby (cyfrowe poezje Jasona Nelsona, opowiadanie Erica T. Carter Jima Carpentera oraz generatywny wiersz Taroko Gorge Nicka Montforta), z których jedna uznana zostaje za w pełni udaną, a wśród zdiagnozowanych przyczyn są m. in: nawiązanie do literackiej tradycji działań kolegialnych, wybór odpowiedniej poetyki utworu (np. narracyjny punkt widzenia), wyraźne wskazanie elementów wymiennych i ramy współzawodnictwa. W podsumowaniu zarysowane zostają możliwości rozwoju literackich praktyk open source w przyszłości.