Tekst jest próbą odpowiedzi na pytanie czy możliwe jest nie-imperialne spojrzenie i czy jest ono możliwe w kinie. Autor rozważa tę kwestię odwołując się do przykładu filmu Tu i gdzie indziej Jeana-Luka Godarda i Anne-Marie Mieville z 1976, który sam stanowi lekturę zarzuconego projektu Godarda Aż do zwycięstwa. Podejmuje on problematykę palestyńskiej walki o niepodległość w kontekście ewolucji zachodniego myślenia kolonialnego i jego powiązania z technikami i praktykami społeczeństwa spektaklu. W artykule film Godarda zestawiony jest z projektem historii potencjalnej, w której Ariella Aïsha Azoulay tworzy postulat oduczania się imperializmu. Autor przekonuje, że Godard i Mieville realizują go w ramach specyfiki języka filmowego, odwołując się do konieczności dekolonizacji dominujących w kinie mechanizmów percepcji i refleksji. Kontrowersje, jakie film wywołał wśród krytyków i historyków kina można również uznać za dowód, że film dotyka czułego miejsca w ideologicznej strukturze współczesnej kultury wizualnej.
Słowa kluczowe: Jean-Luc Godard i Anne-Marie Miéville; historia potencjalna; dekolonizacja; kino polityczne; Ariella Aïsha Azoulay, społeczeństwo spektaklu