Niniejszy artykuł dotyczy doświadczeń wojennych polsko-żydowskiego awangardowego malarza Henryka Strenga (Marka Włodarskiego).W pierwszej części tekstu autor rekonstruje postać Strenga jako artysty żydowskiego, malarza głęboko zaangażowanego w polsko-żydowskie środowiska artystyczne Lwowa. Tym samym Słodkowski polemizuje z tradycyjnym dyskursem polskiej historii sztuki, która powiela myślenie w kategoriach modernistycznego uniwersalizmu i, w konsekwencji, sztucznie odcina Strenga od jego żydowskich korzeni. Następnie autor drobiazgowo analizuje rysunki, gwasze i akwarele stworzone przez Strenga między 1940 a 1945 r. Niemniej jednak, Słodkowski nie interpretuje ich w kategoriach konwencjonalnych „dzieł sztuki”, ale jako historyczne świadectwa wojny oraz, przede wszystkim, jako ślady reparacyjnych strategii przetrwania (Hanna Segal), praktyki oporu i materialne nośniki pamięci. Odczytane w ten sposób, ilustrują one redefinicję tożsamości artysty.
Reparacyjne strategie przetrwania. Losy i wojenne prace Henryka Strenga/Marka Włodarskiego
Numer:
2014 / 5