Tekst Odkrywanie Iwaszkiewicza przedstawia proces konstytuowania się koncepcji dzieła pisarza ze Stawiska jako narracji autobiograficznej. Proponuje jego wizję jako organicznej całości, w której istnieje hierarchia wagi poszczególnych elementów (utworów literackich i tekstów z gatunku dokumentu osobistego), ale pełną sekwencję znaczącą zyskują one rozpatrywane wspólnie. Twórczość diarystyczną i epistolograficzną pisarza rozpatruje się jako próbę zniwelowania napięcia między wypowiedzianym w publikacjach literackich i sferą doświadczenia biograficznego, które nie znalazło stosownej dla siebie formy artystycznego wyrazu. Tak widziane „życie i twórczość” Iwaszkiewicza wymagają od biografa zintegrowania. Jednak jako zasadniczy problemem, jaki dzieło to stwarza dla biografa, autor przedstawia konieczność ukazania istnienia niezapisanej sfery wewnętrznego życia, ukrytej pod warstwą faktów i utrwalonych przez pisarza emocji. Sfery, której czytelnik może domyślić się lub przeczuć.
Słowa kluczowe: Jarosław Iwaszkiewicz, biografia, epistolografia, diarystyka, dokument osobisty