Artykuł przedstawia nieopisane dotąd relacje pomiędzy ludźmi i krowami w Chłopach Władysława Reymonta. Zastosowane przez pisarza tropy, przede wszystkim utrzymane w młodopolskiej stylistyce personifikacje natury, nie obejmują świata zwierząt, jednak totalność Reymontowego świata polega właśnie na zacieraniu wyraźnych granic pomiędzy gatunkami, a potem – ich zdecydowanym przywracaniu w ramach antropocentrycznego porządku. Zastosowane w artykule założenia animal studies i realizmu ekologicznego pozwalają ukazać oddziaływanie krów na ludzkie, zwłaszcza kobiece zachowania. Krowy występują jako matki-karmicielki, powierniczki, istoty tłumiące agresję, są synonimem dostatku, bezpieczeństwa i mądrości ciała, neutralizują etycznie wątek romansowy, somatyzują ludzkie doświadczenia. Nieantropomorficzne ukazanie krów dowodzi, że ludzkie nie jest równoznaczne ze szlachetnym.
Słowa kluczowe: Reymont, ludzie, krowy, kobiety, realizm, natura, przyroda