Artykuły: Sławomir Masłoń

Posiłkując się przede wszystkim teorią dramatu żałobnego Benjamina, artykuł analizuje strategie pisarskie W. G. Sebalda. Pokazuje on w jaki sposób czytelnik pochwycony w dyskurs melancholiczny zostaje poddany narracyjnej manipulacji, dzięki której traumatyczna pustka, o której się pisze, by ja upamiętnić, zamienia się w estetyczną pełnię współodczuwania z „autentyczną” wrażliwością pisarza. Czyni to z pisarstwa Sebalda pisarstwo sentymentalne zarówno jeśli chodzi o treść, jak i formę, ponieważ zabiegi mające sugerować ślady traumy w opowieści, takie jak depsychologizacja postaci czy fragmentacja narracji, nie prowadzą czytelnika w kierunku utraty możności reprezentacji, lecz zostają przezwyciężone w potencjalnie nieskończonej wiedzy i erudycji autora.
Słowa kluczowe: Sebald, trauma, upamiętnienie, melancholia, sentymentalizm