Odbiór „Księgi pytań”, siedmiotomowego poematu Edmonda Jabèsa, wyznaczają przede wszystkim interpretacje Jacquesa Derridy i Maurice’a Blanchota. Czy zawsze słusznie? Szczególnie w odczytaniu autora „Różni” kilka kwestii wydaje się wartych uściślenia lub dopowiedzenia. Rodzą się pytania o nieoczywisty autobiografizm „Księgi Pytań” i o to, co Jabès mówi na temat Holokaustu i jego miejsca w żydowskiej historii, o opozycję, w jakiej język dzieła stoi do jego konstrukcji, wreszcie – o surrealizm jako ważny punkt odniesienia w artystycznej drodze poety.
Naznaczenie niemozliwością. Księga Pytań, surrealizm i Holokaust
Numer:
2008 / 6