Autorka eseju, przyjmując założenie, że są one wspólnotami emocjonalnymi, exploruje problem wytwarzania wspólnot pamięci lokalnej i narodowej. Diagnozuje te wspólnoty w perspektywie socjologiczno-instytucjonalne, korzystając z licznych badań empirycznych społeczności lokalnych, ich podstawowych aktorów zbiorowych – stowarzyszeń, klubów, inicjatyw. Stawia tezę, że w okresie 1989-2015 wspólnoty pamięci wytwarzane i funkcjonujące na mezo poziomie społeczeństwa polskiego III RP. Kształtując treści i formy pamięci zbiorowej, stały się istotnym zasobem społecznym i kulturowym pamięci polskiej. Wskazuje, że wspólnoty te są koniecznym elementem diagnozy pamięci narodowej społeczeństwa polskiego jako pewnej złożonej całości strukturalnej. Last but not least – są czynnikiem oddolnej interpretacji społecznej i kulturowej na poziomie makrospołecznym państwa.
Słowa klucze: pamięć społeczna, wspólnoty pamięci lokalnej, wspólnoty pamięci narodowej, wspólnota emocjonalna, społeczeństwo obywatelskie; instytucje, organizacje upamiętniające
Wspólnoty pamięci lokalnej i narodowej. Kilka uwag o ich zbiorowym wytwarzaniu a la polonaise
Numer:
2016 / 6