Tekst jest propozycją odczytania „Dzienników” Zofii Nałkowskiej koncentrując się na momentach, w których autorka sygnalizuje niemożność pisania, związaną z obecnością w jej biografii trudnych, bolesnych doświadczeń. Doświadczeń traumatycznych często zyskujących opracowanie w toku narracji dopiero po pewnym czasie. Owe momenty „niepisania”, stanowią istotne elementy w kształtowaniu autobiograficznej opowieści i dowodzą, że milczenie jest nieodzowną częścią autonarracji podmiotu.
Zapis i niewypowiedziane. Milczenie i rozpacz w Dziennikach Zofii Nałkowskiej
Numer:
2008 / 6