Wychodząc z założenia, iż dyskurs literacki, pomimo swojej swoistości, nie jest jednak wyizolowany, tylko uczestniczy w obszarze produkcji słownej dającym sie określić jako domena dyskursów konstytuujących, to znaczy takich, które prezentują sie jako dyskursy Początku, uprawomocnione określoną sceną wypowiedzenia, która z kolei uprawomocnia sie sama. Z pozoru okrężna i kosztowna metoda badania relacji miedzy rożnymi dyskursami konstytuującymi (literatura, filozofia, religia, mitem i nauka) oraz miedzy nimi i dyskursami nie konstytuującymi, prowadzi do lepszego rozumienia faktu literackiego, ponieważ kwestia autorytetu słowa wykracza w sposób istotny poza literaturę, będąc ufundowaną na swoiście « szamańskim » statusie źródła wypowiedzi mającej związek i ze zwyczajną rzeczywistością i z siłami wykraczającymi poza świat ludzki.
Dyskurs literacki jako dyskurs konstytuujący
Numer:
2009 / 4