Autorka zgłębia różnicę w komunikowaniu uczuć w warunkach przed- i pocyfrowych. W oparciu o pojęcie maszyn dyskursu nakreśla linię demarkacyjną oddzielającą dyskurs literatury od dyskursu komputera. Mackinnon stwierdza, że literatura stanowiła kulturowy instrument służący internalizacji struktury władzy miłości, zasadniczo oparty na kalkulacji. Autorka pokazuje, że bazujący na algorytmach pocyfrowy reżim miłości jest paradoksalnie mniej deterministyczny niż ten przedcyfrowy oraz że definiowany jest przez swoją nieprzewidywalność i nieokreśloność. Mackinnon wskazuje na stopniowe przejście od pasywnie odbieranych mediów do współczesnych maszyn o charakterze partycypacyjnym i opisuje ich wpływ na współczesne podmioty ludzkie. Następnie autorka opisuje obecność cyfrowych technik miłości we współczesnej kinematografii.
Słowa kluczowe: miłośc, maszyna dyskursu, maszyny miłości, reżim kalkulacyjny, reżim cyfrowy, Ex Machina, Her