Artykuł jest próbą rekonstrukcji założeń teoretycznych i programowych najwcześniejszych nurtów współczesnej chińskiej poezji awangardowej, której początki datuje się na przełom lat 70. i 80. XX wieku. Szczegółowej analizie poddano dwie poetyki sformułowane, zaproponowane przez Zhou Lunyou i Haizi. Stanowiły one we wczesnych latach 90. główne punkty odniesienia dla trendów dominujących po dziś dzień na chińskiej scenie poetyckiej, odpowiednio: „poezji (z/dla) ludu” ( minjian shige) i „poezji intelektualistów” ( zhishifenzi shige), które zostały pokrótce scharakteryzowane w ostatniej części eseju. W toku refleksji autorka poświęca szczególną uwagę istotnej, acz niejednoznacznej roli, jaką w kształtowaniu się chińskiej poezji awangardowej odegrała zachodnia myśl filozoficzna i teoretycznoliteracka.
Słowa kluczowe: współczesna poezja chińska, poezja awangardowa, teoria literatury, poetyka sformułowana, perspektywa interkulturowa w badaniach literackich