Celem artykułu jest refleksja nad wielojęzycznością literatury, jej zdolnością do przekazywania pojęć kluczowych ponad granicami kultur, a także statusem języków tworzących systemy literackie. O istotności takich pytań przesądza wzrastające tempo wymierania języków, a wraz z nimi, zróżnicowania literatur ustnych ludzkości. Stąd potrzeba przerzucenia pomostu od globalnych studiów literaturoznawczych do zagadnień archiwizacji dziedzictwa kultur tradycyjnych, a także badań nad alfabetyzacją i zjawiskami towarzyszącymi przejściu od funkcjonującej lokalnie literatury ustnej do literatury pisanej krążącej w globalnym obiegu. Kluczowa hipoteza dotyczy roli literatury planetarnej i studiów transindygenistycznych w zachowaniu unikatowych konceptualizacji świata wypracowanych w kulturach tubylczych wobec śmierci ich języków.
Słowa kluczowe: literatura świata – studia transindygenistyczne – wielojęzyczność – przekładalność – wymieranie języków