Artykuły: Marek Hendrykowski

Totalitaryzm nie jest jedną z wielu możliwych form umowy społecznej. Jest jej perfidnym, oszukańczym falsyfikatem. Ideologia totalitarna ma zdolność falsyfikowania i podmieniania znaczeń wszystkiego, co napotka na swej drodze. Wcielona w życie w postaci zaprowadzonego w danym kraju i społeczności systemu (ustroju), uruchamia i fabrykuje niezliczone postaci społecznego fałszu. Falsyfikuje więc: rzeczywistość, język, system pojęć, sens życia jednostki i społeczeństwa, demokrację, przeszłość, pamięć, tradycję, naród, symbolikę, religię, patriotyzm, twórczość, sztukę, naukę, edukację, piękno, postęp, marzenia, pracę, poświęcenie dla wspólnego dobra, prawo, historię, dzieciństwo, młodość, ojcostwo, macierzyństwo, kobiecość i męstwo, pojęcie sprawiedliwości, wyobrażenia dobra i zła. Jednym ze szczególnych obiektów dokonywanej w ustroju totalitarnym perfidnej falsyfikacji rzeczywistości jest ludzka twarz. Bogato egzemplifikowane studium Marka Hendrykowskiego zawiera analizę semiotyczną struktury głębokiej przekazów ikonicznych, które eksponują ludzką twarz jako element kształtujący zbiorową wyobraźnię w ustrojach totalitarnych.

Autor analizuje funkcjonowanie zjawiska standardu w sztuce jazzu i w kulturze jazzowej na przykładzie „St. James Infirmary Blues”. Bogactwo danego standardu wyznacza więc zarówno lista jego kolejnych wykonawców, jak i wymowny skądinąd fakt, że niektórzy z nich na przestrzeni swej kariery artystycznej twórczo „podchodzili” pod fascynujący ich temat wiele razy. Standardy jako specjalnie wyróżniony zbiór, przechowują pamięć wielkości sztuki jazzowej. Stanowią powszechnie rozpoznawalną formę istnienia jazzu w kulturze. Wartością szczególnie wysoko cenioną jest nie dziwność, lecz twórcza oryginalność konkretnego wykonania. Standard jest zatem szczególnym rodzajem evergreenu, wokół którego istnieje aura twórczości.