Artykuł stanowi próbę literaturoznawczego ujęcia zjawiska grafomanii. Wychodząc od przeglądu dotychczasowych prób opisu tego problemu autor zwraca uwagę na sprzeczności i niejasności użycia i rozumienia terminu „grafomania” wynikające z błędnego usytuowania jej istoty. Rozwiązaniem tej sytuacji staje się przeniesienie akcentu na czynniki zewnętrzne zarówno wobec tekstu, jak i autora. Kierując się więc ku retorycznemu charakterowi grafomanii i poprzez powiązanie jej z figurą ironii, w dalszej części artykułu zaproponowana zostaje metoda historycznego opisu tego zjawiska oparta na językowej analizie kontekstów użycia tego słowa.
Jak napisać historię grafomanii
Numer:
2012 / 6