Artykuł jest taką próbą interpretacji „Ucieczki” Adama Mickiewicza, która kieruje się postulatem sformułowanym przez krytykę antropocentryzmu, by człowieka nie stawiać w centrum rzeczywistości, ale widzieć jako jeden z jej elementów. Czytanie świata staje się wówczas „lekturą wrażliwą”, a romantyczny krajobraz w nocnej odsłonie daje szansę rozpoznania się w innym wymiarze, w świecie odczuwanym zmysłowo. Pytanie o inność, która nie jest chęcią oswajania obcości, czyni z tak postrzeganej rzeczywistości (i takiej lektury) projekt uznawania ważności tego, co znajduje się poza horyzontem ludzkiego rozumienia. W tej analizie autorka poszukuje też śladów romantycznej sensualnej wyobraźni we współczesnej literaturze.
Nocna strona świata. "Romantyczność" i "Ucieczka" Adama Mickiewicza: próba lektury nieantropocentrycznej
Numer:
2013 / 1-2