Artykuł porusza problem funkcjonowania we współczesnych dyskursach kobiecych wizerunków obecnych w ikonosferze socrealizmu. Najczęściej przywoływana traktorzystka stała się przedmiotem szyderstwa, uosobieniem odwrócenia porządku i zła minionej epoki, a z drugiej strony-symbolem ówczesnej emancypacji. W obu przypadkach dochodzi do przeceniania siły wizerunku. Analiza ilościowa występowania wizerunku traktorzystki w mediach socrealizmu dowodzi, że było ono znacznie rzadsze niż się obecnie szacuje. Analiza źródeł ikonograficznych pokazuje, że obraz traktorzystki odpowiadał ówczesnym kanonom estetycznym. Współczesne twierdzenia o jej androginicznej brzydocie to efekt politycznie warunkowanego „wykluczenia estetycznego”. Artykuł podkreśla potrzebę badań w nurcie „archeologii wizualnej”, refleksji nad funkcjonowaniem wizerunków w rzeczywistości społecznej, ideologicznej i estetycznej swoich czasów.
Traktorzystka – o potędze wizerunku
Numer:
2013 / 3