W obliczu zmian klimatu oraz możliwych konfliktów wywołanych brakiem wody, ważnym wyzwaniem jest budowa świadomości społecznej o znaczeniu miejskich rzek. Artykuł proponuje teoretyczną refleksję nad szybko rozwijającym się polem badań określanym jako dziedzictwo wody. Traktując rzekę, jako wspólnotowość różnych form istnienia związanych z daną przestrzenią, celem projektu jest poszukiwanie podejść podkreślających pozytywne formy lokalnej adaptacji, współpracy i wzajemności. Uwypuklenie takich działań człowieka w przeszłych praktykach społecznych mogłyby stanowić punkt odniesienia dla współcześnie podejmowanych inicjatyw ratowniczych i prewencyjnych. Założenia prezentowanej perspektywy badawczej ilustruje krytyczna analiza projektu zagospodarowania dawnego koryta Warty w Poznaniu autorstwa Oskara Hansena.
Słowa klucze: dziedzictwo rzeki, krytyczne studia nad dziedzictwem, naturokultura, urbanizacja, rzeka Warta, Oskar Hansen