Tekst stara się ustalić relację pomiędzy zjawiskiem niesamowitości a humorem. W tym celu autor odwołuje się do ustaleń Zygmunta Freuda i Ernsta Jentscha, by później przejść do analizy konkretnych tekstów literackich. Na tej podstawie rozważa następnie przeciwstawność przypadkowości i relacji przyczynowo skutkowych, dzięki czemu w tekście uwypukla się tarcia pomiędzy humorem a racjonalnością.
Słowa kluczowe: niesamowitość, humor, Freud, psychoanaliza