EN
„Teksty Drugie. Teoria literatury, krytyka, interpretacja” (ISSN 0867-0633) to dwumiesięcznik literaturoznawczy wydawany od 1990 przez Instytut Badań Literackich PAN we współpracy ze Stowarzyszeniem Pro Cultura Litteraria.
EN

Artykuły: Kris Van Heuckelom

Praca fizyczna z różowymi akcentami. Polskie doświadczenie migracyjne w powieści graficznej Rozmówki polsko-angielskie Agaty Wawryniuk

Indeks autorów: Kris Van Heuckelom
Numer: 2016 / 3

Opierając się o najnowszą literaturę przedmiotową w zakresie badań nad komiksem, artykuł ten przedstawia pogłębioną analizę powieści graficznej Rozmówki polsko-angielskie (2012) autorstwa Agaty Wawryniuk. Szczególnie uwzględnia się w nim zależność między zaangażowaniem autorki w temat współczesnej migracji zarobkowej a gatunkową hybrydalnością i stylistyczną ekspresywnością cechującą jej autobiograficzny debiut. Jak wynika z analizy, Rozmówki można odczytać jako swoiste „rękodzieło” o wymiarze autorefleksyjnym i performatywnym. Będąc ręcznie narysowanym artefaktem noszącym sygnaturę artystki, powieść ucieleśnia rodzaj pracy fizycznej, który diametralnie różni się od odmóżdżających, powtarzalnych i niebezpiecznych form pracy wykonywanych przez emigrantów zarobkowych ukazanych w świecie przedstawionym Rozmówek.

Słowa kluczowe: powieść graficzna, emigracja zarobkowa, autorefleksyjność, kobiecość

Metarefleksja artystyczna i zależność między sztukami w polskim modernizmie – prace graficzne i literackie Brunona Schulza

Numer: 2013 / 6

W artykule omawiane są dwie formy refleksji nad zależnością sztuk na podstawie literackiej i graficznej twórczości Brunona Schulza (1892-1942). Autorzy twierdzą, że po pierwsze, wczesna teka z rysunkami, Xięga bałwochwalcza, odsłania charakterystyczne cechy „narracji wizualnej” z powodu ułożenia obrazów w kolejności narracyjnej książki. Z kolei dwa zbiory opowiadań Schulza, Sklepy cynamonowe i Sanatorium pod klepsydrą, traktują jako odwrotną strategię zależności między sztukami (mianowicie, inwazji tego, co wizualne w dziedzinę słowa). Z ich analizy wynika, że dla Schulza wszystkie granice, bez względu na rodzaj sztuki, są rzeczywiście płynne, a zatem sztuczne, tak jak każde dzieło sztuki (werbalne albo wizualne) wydaje się być niczym innym, tylko jednakowo ułomnym przejawem tej samej rzeczywistości „splatających się kodów”.

Korzystając ze strony wyrażacie Państwo zgodę na wykorzystywanie przez nas plików cookies. W każdej chwili możecie Państwo zmienić ustawienia cookies a także dowiedzieć się na ich temat więcej. Kliknij tutaj Nie pokazuj więcej tej informacji