Artykuł jest próbą usytuowania – zarówno w perspektywie skandynawistycznej, jak również kulturowych studiów miejskich – twórczości Grzegorza Wróblewskiego, poety i malarza mieszkającego od połowy lat osiemdziesiątych w Danii, w podwójnym kontekście problemowym. Pierwszy dotyczy szczególnego typu literatury pięknej otwierającej się na miasta i uwarunkowania życia miejskiego; pomocne w jej analizach wydają się inspiracje teoretyczne płynące z niemieckiej socjologii przestrzeni. Natomiast drugi kontekst wiąże się ze specyficzną recepcją w Polsce kanonu literatury duńskiej, dokonującą się poprzez filtry niewygodne dla Duńczyków samych. Autor formułuje pogląd, że proza poetycka Wróblewskiego nie spełnia narzucających się jej łatwo oczekiwań: nie przynosi propozycji topografii Kopenhagi, lecz stanowi obraz zmagania się autora z fluktuującą tożsamością (w rozumieniu interakcjonizmu symbolicznego Anselma L. Straussa).
Literackie umiastowienie. Grzegorz Wróblewski – poeta (z) Kopenhagi
Numer:
2014 / 6