Artykuł przedstawia problem renesansowej recepcji fragmentu Poetyki Arystotelesa, dotyczącego kategorii prawdopodobieństwa i pojęcia „wiarygodnej niemożliwości“ (wł. impossibile credibile). W nowatorskich, włoskich teoriach literackich i estetycznych schyłku renesansu, arystotelesowska kategoria wiarygodnej niemożliwości uległa pewnej modyfikacji, zyskując miano credibile meraviglioso (Jacopo Mazzoni) albo paradoksalną postać: credibile-incredibile (Francesco Patrizi). Analiza ewolucji pojęcia impossibile credibile, dokonywana w kontekście doktryny prawdopodobieństwa i literackiej wiarygodności oraz dyrektywy zadziwiania odbiorcy pokazuje zmiany, jakie zachodziły w późnorenesansowej estetyce i teorii literackiej, akcentującej przede wszystkim zaskoczenie odbiorcy jako jedno z ważniejszych źródeł estetycznej przyjemności.
Prawdopodobieństwo i przyjemność. O kategorii impossibile credibile
Numer:
2015 / 1