Artykuł ma na celu pokazanie, w jaki sposób w refleksji antropologicznej może pracować kategoria czasu, a przede wszystkim kategoria przyszłości – jako przedmiot i kierunek badań, a także jako horyzont aktualnych, rozgrywających się „tu i teraz” afektów, emocji, doświadczeń i nastrojów społecznych związanych z funkcjonowaniem ludzi w krajobrazach wydobycia wysokoenergetycznych surowców. Rozwój przemysłu wydobywczego wpływa na przeobrażenia lokalnych krajobrazów, zmieniając realia życia na węglu. Dostrzeżenie tych zmian wymaga uruchomienia perspektywy przestrzennej i czasowej, a próba ich wyjaśniania zachęca do przesuwania skal i wartości. W obliczu nieznanej transformacyjnej przyszłości społeczność lokalna tworzy narracje o przeszłości i dojrzewającej teraźniejszości, rozwijając określone afektywne poetyki społeczne. Badania dotyczące transformacji wnoszą zatem etnograficzny wkład w rozwijającą się antropologię przyszłości, współtworząc wyobraźnię o przyszłości po węglu.
Słowa klucze: antycypacja, antropologia przyszłości, prognozowanie, transformacyjna przyszłość, kopalnia i elektrownia Turów