Artykuł opisuje świat dźwięków w następujących sztukach Janusza Krasińskiego: Wkrótce nadejdą bracia, Czapa, czyli Śmierć na raty oraz Śniadanie u Desdemony. Bogata audiosfera, która wywodzi się z radiowych początków tych dramatów, jest jednak nie tylko tłem akustycznym: pełni funkcję współtworzenia sensów. Starannie zaplanowane sygnały dźwiękowe tworzą wciągającą przestrzeń akustyczną, mają wpływ na akcję dramatyczną, stają się punktem odniesienia w dialogach. Dźwięki zyskują swoją własną dramaturgię, wpływającą na emocje odbiorcy i jego rozumienie. Z tej dźwiękowej konstrukcji wyłania się figura autora tworzącego swoje dramaty na sposób w pewnych aspektach podobny do techniki, jaką posługiwali się kompozytorzy awangardowi.
Dźwiękochłonne dramaty Janusza Krasińskiego
Numer:
2015 / 5