Artykuł jest próbą skonfrontowania ze sobą dwóch – zdawać by się mogło – odległych obszarów: reprezentacji, jako kategorii estetycznej, i fonografii w jednej z odmian, jaką jest muzyka konkretna oraz towarzysząca jej technika nagrań plenerowych. Przedmiotem badań stają się tu zatem zagadnienia pomijane zarówno przez badaczy, teoretyków reprezentacji, jak i przez muzykologów. Konfrontując ze sobą modele reprezentacji omówione Michała Pawła Markowskiego i teorię muzyki konkretnej Pierre’a Schaeffera, podejmuję próbę wskazania problemów reprezentacji, które nie pojawiają się podczas odnoszenia tego pojęcia do innych dziedzin sztuki. Problematyka ta staje się także pretekstem do spojrzenia na muzykę konkretną z perspektywy innej niż muzykologiczna.
Dźwięki natury a sztuka dźwięku. O rozumieniu reprezentacji w fonografii
Numer:
2015 / 5