W piątym rozdziale książki „Listening to Noise and Silence”, Salomé Voegelin opisuje słuchanie jako akt postrzegawczego zaangażowania w rzeczywistość. Słuchacz zawsze znajduje się w niepewnej pozycji, odbiera dzieło zarówno z zewnątrz jak i wewnątrz. Voegelin twierdzi, że słuchacz musi odrzucić wszystkie zewnętrzne zakłócenia i skupić się na momencie percepcji dzieła, na byciu „w dziele”, by w pełni je percypować. Słuchacz jest zarówno odbiorcą, jak i twórcą dzieła; w momencie słuchania a także przez spotkanie z innymi odbiorcami/twórcami. Podejście Voegelin jest w pewien sposób muzykofobiczne. Stawia doświadczenie słuchacza, a także jego świadomość wszystkiego, co jest związane z produkcją dzieła sztuki dźwięku, ponad samą muzyką i dźwiękiem.
Słuchając hałasu i ciszy. Ku filozofii sztuki dźwiękowej
Numer:
2015 / 5