Na podstawie analizy dwóch popkulturowych reprezentacji potransformacyjnego Górnego Śląska – telenoweli dokumentalnej Serce z węgla (2001) oraz filmu fabularnego Benek (2007) – autorka bada sposoby obrazowania regionu w polskim kinie pierwszej dekady XXI wieku. Czerpiąc z dokonań psychoanalizy, stara się odpowiedzieć dla pytanie, dlaczego Górny Śląsk stał się miejscem atrakcyjnym zwłaszcza dla twórców, którzy chcieli dobitnie przedstawić negatywne skutki przemian społeczno-gospodarczych po 1989 roku: biedę, bezrobocie, frustrację i brak perspektyw. Celem artykułu jest skierowanie uwagi czytelników na dominujący w szeregu przestawień z lat dwutysięcznych sposób rozumienia, wizualizowania i mówienia o Górnym Śląsku jako przestrzeni „zawinionego wykluczenia”, który sprzyjał cementowaniu potransormacyjnego porządku.
Czarny scenariusz. Strategie obrazowania potransformacyjnego Górnego Śląska w Sercu z węgla i Benku
Numer:
2015 / 6