Iwona Misiak
UKSW
Wiersze Ryszarda Krynickiego, analizowane za pomocą pojęć pochodzących z widmontologii Jacquesa Derridy, koncepcji nie-miejsca Marka Augè i przełamywania stylu Helen Vendler, odsłaniają punkty nakłucia/rozdarcia czasu i przestrzeni. W pięciu wyznaczonych punctum w poezji Krynickiego, otwierają się przejścia między bytem a niebytem. Rozważania dotyczą problematyki paradoksalnej obecności widm, statusu nawiedzonych wierszy/nie-wierszy, heterogenicznego podmiotu, milczenia i przyczyn przełamywania stylu.
Słowa kluczowe: widma, wiersze/nie-wiersze, nie-miejsca, punkt, przełamywanie stylu