Wśród badaczy obowiązuje konsensus, że proces Adolfa Eichmanna (1961) zasadniczo zmienił pamięć o Zagładzie i spowodowało jej gwałtowny rozrost na Zachodzie. Artykuł omawia przebieg recepcji tego wydarzenia w Polsce, państwie oddzielonym od tych procesów pamięciowych barierą żelaznej kurtyny. Koncentruje się on na przykładach rezonansu procesu w polskiej kulturze pierwszej połowy lat 60., a przeprowadzone rozpoznania pozwalają pokazać, w jaki sposób wzmacniał on lub osłabiał działające w Polsce dominanty pamięci o zniszczeniu europejskich Żydów. Były to, opisane już przez innych badaczy: umiędzynarodowienie ofiar Zagłady, opowieść o niewinnej polskiej ofierze i antyniemiecki dyskurs.
Słowa kluczowe: polskie kultury pamięci, PRL, Adolf Eichmann, pamięć o Zagładzie