Artykuły: Justyna Schollenberger

W artykule zostaje przeanalizowana konceptualizacja granicy zwierzę – roślina w dziełach botanicznych Karola Darwina. Dwa wątki wydają się szczególnie istotne ze względu na problemy podejmowane w zakresie namysłu posthumanistycznego oraz critical plant studies: wyraźnie formułowana przez przyrodnika chęć wykazania u roślin zachowań zwierzęcych oraz ukazywanie skomplikowanych sieci powiązań między światem roślinnym i zwierzęcym. Jednocześnie narracja Darwinowska wskazuje na status człowieka w świecie natury oraz ograniczenia perspektywy antropocentrycznej. Od Arystotelesa roślina postrzegana jest jako najniższa możliwa forma życia – niezdolna do ruchu, po prostu „trwająca”. Darwin przez swoje ustalenia podważa tę tradycję – każe zastanowić się nad istotą i kryteriami ustalonych podziałów i przemyśleć związki między rozmaitymi formami życia. To pozwala na lekturę jego pism przez posthumanistyczny namysł nad rozmaitymi konfiguracjami tego, co ludzkie i nie-ludzkie.
Słowa kluczowe: Darwin, roślina, zwierzę, antropocentryzm, posthumanizm