Główną tezą artykułu jest stwierdzenie, że muzykę blackmetalową da się wpisać w długi ciąg kulturowy rozpoczynający się w romantyzmie. Za podstawę biorąc jego ahistoryczne, fenomenologiczne rozumienie, autor rozważa problem w kilku perspektywach: bezpośrednich intertekstualnych nawiązań, światopoglądu i filozofii społecznej oraz estetyki opartej m.in. na transgresji. Wysunięte przykłady pozwalają stwierdzić i uargumentować – po raz pierwszy na gruncie polskim – romantyczny charakter muzyki blackmetalowej, czerpiącej zarówno z romantyzmu, jak i prądów późniejszych, choć nawiązujących do niego w swych założeniach. Wszystko to stanowi dowód na niesłabnącą obecność tego paradygmatu we współczesnej popkulturze.
Słowa kluczowe: black metal, romantyzm, heavy metal, metal studies