Artykuł jest próbą analizy roli psychoanalizy w kulturze jidysz w Polsce w czasie dwudziestolecia międzywojennego. Autorka wskazuje, że ta metoda krytyczna nie tylko rozwijała się w sferze badań, lecz także przeniknęła do języka codziennego. Śledząc te procesy, Szymaniak stara się naszkicować mapę ”psychoanalitycznej” kultury jidysz, ze szczególnym uwzględnieniem roli Maxa Weinreicha. Artykuł kończy się wskazaniem możliwych dalszych badań w tym obszarze.
Słowa kluczowe: psychoanaliza, Freud, dwudziestolecie międzywojenne, jidysz