Artykuł poświęcono zagadnieniu prawdo–mówności (parezji) w polityce. Autorka korzysta z późnych wykładów Michela Foucault na ten temat, jednocześnie kwestionując sposób, w jaki filozof odczytuje antyczny pierwowzór parezji, obecny w dramacie Eurypidesa „Ion”. Analiza uwypukla „męską arogancję” Foucault, który konsekwentne pomija, przesłania lub trywializuje fakt, że pierwszym przykładem parezji była skarga kobiety skierowana przeciwko gwałcicielowi. Alternatywne, bardziej uważne odczytanie „Iona” umożliwia otwarcie pytania o status przemocy seksualnej w polityce oraz dostrzeżenie wagi głosów nie-obywatelek w polu politycznym.
Słowa klucze: parezja, gwałt, polityka, Foucault, Kreuza