Autor artykułu przedstawia Wybór listów do Ireny Lewulis Leo Lipskiego jako heterologiczny dokument o procesie twórczym, w którym obok tradycyjnej intymistycznej tkanki znaczeniowej, właściwej miłosnej epistolografii, uobecnia się istotny autorefleksyjny i autotematyzujący dyskurs o pisaniu jako formie i racji życia. Za pomocą podekonstrukcyjnych praktyk mikrologicznych lektur i re-lektur, autor konceptualizuje teksty Lipskiego jako plastyczne formy pisania, angażujące splątane wymiary tego, co osobiste, światowe, organiczne, dyskursywne (m.in. Morin, Malabou). W świetle argumentacji autora brudnopisy listów (tytułowy wybór składa się bowiem z brudnopisów) okazują się tekstowymi poligonami, gdzie faktyczny pisarski mozół kompleksowo intensyfikuje to, co obecnościowe, cielesne, językowe i graficzne. Ostatecznie, przedstawione w artykule ujęcie specyficznej autografii Lipskiego, stanowi jeden z wielu kluczy do jego twórczości, a także stanowi podstawę bardziej ogólnych diagnoz nowych ontologii podmiotowości i dzieł oraz relacji tekst–życie.
Słowa klucze: Leo Lipski, forma pisania, forma życia, plastyczność, myśl splątana