Artykuł omawia literackie czasopisma w języku hebrajskim, jakie ukazywały się w Warszawie na przełomie XIX i XX wieku. W tym okresie Warszawa była kwitnącym centrum zarówno literatury jak i czasopiśmiennictwa hebrajskiego. Tematy poruszane w tych periodykach obejmują takie zagadnienia jak: odnowę języka i literatury hebrajskiej jako istotny wymiar budzącej się żydowskiej narodowości oraz gorącą debatę nad jakością i zadaniami nowoczesnej literatury hebrajskiej. Autorzy publikujący w tych czasopismach stali się w przyszłości filarami nowoczesnej literatury hebrajskiej n. p. H. N. Bialik, S. Czernichowski, M. J. Berdyczowski i inni. Autorka artykułu śledzi szereg tematów nawiązujących do polskiego kontekstu: czy hebrajscy pisarze odnosili się do miejsca, w którym żyli, do języka, który słyszeli i do polskiej literatury żyli. Poza tym omawia dzieła literatury polskiej przekładane na język hebrajski i zastanawia się nad możliwym wpływem polskiej narodowości na ruch syjonistyczny.
Żyd piszący po hebrajsku w Warszawie – dlaczego?
Numer:
2009 / 6