Artykuł jest próbą interpretacji wiersza ks. Janusza Stanisława Pasierba Écorché, przy użyciu kategorii stosowanych w badaniach współczesnych „dyskursów mniejszości”. Zasadniczym doświadczeniem egzystencjalnym, jakie odsłania utwór, jest przeżycie inności i opresji. Nad tekstem unosi się jednak aura nierozstrzygalności. Nie wiemy, czy wiersz jest reakcją na rzeczywistą i realną opresję, czy też opresywna zbiorowość jest projekcją bohatera dręczonego poczuciem obcości, być może także – winy. Nie znamy też imienia fobii opisanej w utworze. Czy miałby nią być antyklerykalizm? Wydaje się, że liryk nie zezwala na tak daleko idące ukonkretnienie. Jego przesłanie ma charakter uogólniony, zdaje się obejmować różne formy przemocy. Dotychczasowe próby odczytania Écorché – sakralizujące czy wręcz uchrystusowiające postać głównego bohatera – wydają się interpretacyjnym nadużyciem.
Nagość księdza. Poezja kapłańska jako dyskurs mniejszości?
Numer:
2008 / 5