Szkic omawia filozofię głosu według Adriany Cavarero oraz trzy kategorie kluczowe dla tego projektu: relacyjność, przyjemność i niepowtarzalność. Zastępując fonocentryzm dewokalizacją logosu Cavarero poszukuje alternatywy dla niemego głosu, który słucha samego siebie. Owa alternatywa przybiera postać głosu ucieleśnionego, relacyjnego i jedynego, który rozbrzmiewa na scenie matczynej i otwiera przestrzeń politycznego działania. Końcowa część artykułu nakreśla problematyczne obszary projektu Cavarero i wskazuje na potencjalny kierunek rozwoju feministycznej teorii głosu, w której niepowtarzalność szłaby w parze z nieoczywistością.
Słowa kluczowe: głos; filozofia głosu; Adriana Cavarero; Hannah Arendt; Julia Kristeva; Hélène Cixous; różnica seksualna; dewokalizacja logosu; gender; feminizm